แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรม ปี 2567-2569: อุตสาหกรรมน้ำตาล

ภาวะการส่งออกและราคาส่งออกผลิตภัณฑ์น้ำตาลแต่ละประเภท (ภาพที่ 17) สรุปได้ดังนี้

• น้ำตาลทรายดิบ: ในปี 2566 ปริมาณส่งออก 3.8 ล้านตัน (+5.1%) มูลค่า 1.8 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (+11.2%) โดยขยายตัวในตลาดหลักในภูมิภาคซึ่งไทยยังคงได้ประโยชน์จากข้อตกลงเสรีทางการค้าอาเซียน อาทิ อินโดนีเซีย 2.2 ล้านตัน (+4.6%) มาเลเซีย 0.5 ล้านตัน (+34.3%) และเวียดนาม 0.1 ล้านตัน (+118.7%) รวมทั้งแรงหนุนจากความต้องการทั้งการบริโภคทางตรงและภาคอุตสาหกรรมต่อเนื่องที่ขยายตัวหลังจากสถานการณ์ COVID-19 ในประเทศคู่ค้าลดความรุนแรงเป็นลำดับ โดยราคาส่งออกน้ำตาลทรายดิบอยู่ที่ตันละ 484.3 ดอลลาร์สหรัฐ (+5.5%) สำหรับช่วง 5 เดือนแรก ของปี 2567 ปริมาณส่งออกหดตัวเหลือ 1.2 ล้านตัน (-52.2% YoY) มูลค่า 0.6 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (-45.1% YoY) ตามภาวะเศรษฐกิจโลกที่ชะลอตัวโดยปริมาณส่งออกหดตัวเกือบทุกตลาด อาทิ อินโดนีเซีย (-58.3% YoY) เกาหลีใต้ (-62.3% YoY) มาเลเซีย (-68.5% YoY) และไต้หวัน (-81.7% YoY) ด้านราคาส่งออกน้ำตาลทรายดิบอยู่ที่ตันละ 527.0 ดอลลาร์สหรัฐ (+14.7% YoY)

• น้ำตาลทรายขาว: ในปี 2566 ปริมาณส่งออก 2.8 ล้านตัน (-4.5%) มูลค่า 1.7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (+8.7%) โดยปริมาณส่งออกหดตัวในตลาดสำคัญ อาทิ CLMV 1.1 ล้านตัน (-7.6%) จีน 133.0 พันตัน (-22.5%) อินโดนีเซีย 90.1 พันตัน (-51.5%) แทนซาเนีย 48.7 พันตัน (-60.1%) และเคนยา 41.3 พันตัน (-53.9%) ผลกระทบจากเอลนีโญทำให้เกิดปัญหาการขาดแคลนอุปทาน (Supply Shortage) และผลผลิตจากไทยไม่เพียงพอสำหรับส่งมอบประเทศคู่ค้า โดยราคาส่งออกน้ำตาลทรายขาวอยู่ที่ตันละ 619.4 ดอลลาร์สหรัฐ (+15.7%) สำหรับช่วง 5 เดือนแรก ของปี 2567 ปริมาณส่งออกหดตัวเหลือ 1.0 ล้านตัน (-29.5% YoY) มูลค่า 0.6 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (-18.5%) โดยปริมาณส่งออกหดตัวในตลาดสำคัญ อาทิ ฟิลิปปินส์ (-91.3% YoY) อินโดนีเซีย (-59.7% YoY) สิงคโปร์ (-29.9% YoY) ไต้หวัน (-16.4% YoY) อย่างไรก็ตาม ตลาดเพื่อนบ้านยังคงขยายตัวได้ดี อาทิ กัมพูชา (+20.6% YoY) ลาว (+29.3% YoY) และเมียนมา (+10.4% YoY) ด้านราคาส่งออกน้ำตาลทรายขาวอยู่ที่ตันละ 656.3 ดอลลาร์สหรัฐ (+15.6% YoY)

• กากน้ำตาล: ในปี 2566 ปริมาณส่งออก 0.15 ล้านตัน (-2.7%) มูลค่า 24.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (-7.3%) โดยปริมาณส่งออกไปตลาดญี่ปุ่นซึ่งเป็นตลาดหลัก (ส่วนแบ่งตลาดราว 60% ของปริมาณส่งออกกากน้ำตาลทั้งหมด) อยู่ที่ 92.9 พันตัน หดตัว -4.8% จากภาวะเศรษฐกิจของญี่ปุ่นที่ยังฟื้นตัวช้า ทำให้อุปสงค์จากอุตสาหกรรมต่อเนื่อง (เอทานอล เชื้อเพลิงชีวมวล และอาหารสัตว์) ยังชะลอตัว ด้านราคาส่งออกลดลงเหลือตันละ 178.8 ดอลลาร์สหรัฐ (-0.7%) สำหรับช่วง 5 เดือนแรก ของปี 2567 ปริมาณส่งออก 82.4 พันตัน (-17.8% YoY) มูลค่า 13.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (-7.3% YoY) โดยปริมาณส่งออกไปตลาดหลักหดตัว อาทิ ฟิลิปปินส์ (-19.9% YoY) และญี่ปุ่น (-14.8% YoY) (สัดส่วนรวมกันมากกว่า 99% ของปริมาณส่งออกกากน้ำตาลทั้งหมด) ด้านราคาส่งออกอยู่ที่ตันละ 163.4 ดอลลาร์สหรัฐ (+12.8% YoY)

แนวโน้มอุตสาหกรรม

• ปี 2567 คาดว่าผลผลิตน้ำตาลโลกจะอยู่ที่ 183.5 ล้านตัน เพิ่มขึ้น 2.2% (คาดการณ์โดย USDA) แรงหนุนจากปริมาณฝนที่คาดว่าจะยังคงเอื้ออำนวยและระดับราคาน้ำตาลที่สูงกว่าเอทานอลทำให้บราซิลเร่งการผลิตน้ำตาลเพิ่มขึ้นสู่ระดับ 45.5 ล้านตัน (+19.7%) สวนทางกับผู้ผลิตอันดับรองอย่างอินเดีย ไทย และปากีสถานที่อาจได้รับผลกระทบจากภัยแล้งที่ทำให้ผลผลิตลดลง ขณะที่ปี 2568-2569 คาดว่าผลผลิตน้ำตาลโลกจะเพิ่มขึ้นเฉลี่ย (CAGR) เพียง 0.5-1.5% ต่อปี (คาดการณ์โดยวิจัยกรุงศรี) เนื่องจากคาดว่าบราซิลซึ่งเป็นผู้ผลิตรายใหญ่จะมีผลผลิตลดลงจากภาวะภัยแล้งที่คาดว่าจะกลับมา ขณะที่ยังมีปัจจัยหนุนจาก (1) การเข้าสู่ภาวะลานีญา (La Niña) ในแถบภูมิภาคของผู้ผลิตน้ำตาลอันดับรองทำให้ได้อานิสงส์ของสภาพอากาศที่เอื้ออำนวยต่อการเพาะปลูก (2) เกษตรกรขยายพื้นที่เพาะปลูกจากแรงจูงใจด้านราคาที่ปรับสูงขึ้นเมื่อเทียบกับช่วงหลายปีก่อน และ (3) การผลิตเพื่อเป็นสต็อกรองรับความเสี่ยงด้านความมั่นคงทางอาหารและความต้องการในอุตสาหกรรมต่อเนื่องที่ขยายตัว

• ความต้องการน้ำตาลทรายโลกช่วงปี 2567-2569 คาดว่าจะเพิ่มขึ้นในอัตราเฉลี่ย 0.5-1.5% ต่อปี โดยมีแรงหนุนจากการทยอยฟื้นตัวของกิจกรรมทางเศรษฐกิจของโลก และทิศทางของอุตสาหกรรมอาหาร และเครื่องดื่ม ที่จะกระเตื้องขึ้นตามภาวะการท่องเที่ยวของโลก อย่างไรก็ตามจากผลผลิตน้ำตาลโลกที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นอยู่ในระดับมากกว่าการบริโภคน้ำตาลโลก (ภาพที่ 18) ส่งผลให้แนวโน้มระดับราคาน้ำตาลทรายดิบโลกในปี 2567-2569 เฉลี่ยอยู่ที่ 440-460 ดอลลาร์สหรัฐ/ตัน (20.0-20.9 เซนต์/ปอนด์) ลดลงจาก 530.3 ดอลลาร์สหรัฐ/ตัน (24.1 เซนต์/ปอนด์) ในปี 2566

  

​อุตสาหกรรมน้ำตาลของไทยมีแนวโน้มกระเตื้องขึ้นตามภาวะเศรษฐกิจของไทยและประเทศคู่ค้าที่ทยอยฟื้นตัว โดยมีรายละเอียดดังนี้

• ปริมาณอ้อยเข้าหีบในฤดูกาลผลิตปี 2567 คาดว่าจะอยู่ที่ 82.2 ล้านตัน ลดลง -12.5% โดยนำไปผลิตน้ำตาลได้ราว 8.8 ล้านตัน (ภาพที่ 19) แรงฉุดจาก (1) สภาพอากาศที่ร้อนจากผลกระทบของเอลนีโญทำให้ผลผลิตเสียหายหรือผลผลิตต่อไร่ (Yield) ลดลง (2) พื้นที่ปลูกอ้อยลดลงจากเกษตรกรบางส่วนหันไปปลูกมันสำปะหลังซึ่งทนต่อภาวะภัยแล้ง ราคาดี และเก็บเกี่ยวง่าย (3) ต้นทุนเพาะปลูกโดยเฉพาะราคาปุ๋ยและพลังงานที่คาดว่าจะยังทรงตัวสูง ทำให้เกษตรกรลดการบำรุงพืช ส่งผลให้ผลผลิตต่อไร่ลดลง และ (4) ปัญหาการขาดแคลนแรงงานและค่าจ้างที่สูงส่งผลกระทบต่อต้นทุนของเกษตรกร โดยเฉพาะต้นทุนในการเก็บเกี่ยวอ้อยสด อย่างไรก็ตาม ในฤดูกาลผลิตปี 2568-2569 คาดว่าผลผลิตอ้อยจะอยู่ที่ 114-116 ล้านตันต่อปี คิดเป็นปริมาณการผลิตน้ำตาล 10.6-10.8 ล้านตันต่อปี เติบโตที่ระดับ 11.0-13.0% ต่อปี เนื่องจาก (1) การเข้าสู่ภาวะลานีญา^16/ ทำให้สภาพอากาศและปริมาณฝนเอื้ออำนวยต่อการเพาะปลูกมากขึ้น ซึ่งเอื้อต่อพื้นที่ปลูกอ้อยส่วนใหญ่ที่อยู่นอกเขตชลประทานที่ต้องพึ่งพาน้ำฝนเป็นหลัก และ (2) เกษตรกรได้แรงจูงใจด้านราคาที่เพิ่มสูงขึ้นในฤดูกาลเพาะปลูกก่อนหน้า อย่างไรก็ตาม แนวโน้มผลผลิตโลกจากแหล่งผลิตสำคัญของโลก (บราซิล อินเดีย และไทย) ที่คาดว่าจะเพิ่มสูงขึ้นจะกดดันราคาน้ำตาลทรายโลกและไทยให้มีทิศทางลดลง โดยคาดว่าราคาอ้อยในประเทศจะปรับตัวลดลงเฉลี่ยอยู่ที่ตันละ 950-1,050 บาท หรือลดลงเฉลี่ย -5.0 ถึง -7.0% ต่อปี

• ปริมาณการบริโภคน้ำตาลในประเทศจะอยู่ที่ 3.5-3.8 ล้านตันต่อปี เพิ่มขึ้นเฉลี่ย 3.0-4.0% ต่อปี (ภาพที่ 19) โดยมีปัจจัยหนุนจาก (1) กิจกรรมทางเศรษฐกิจและธุรกิจท่องเที่ยวที่ทยอยฟื้นตัว หนุนความต้องการบริโภคทางตรงโดยเฉพาะจากธุรกิจร้านอาหารและเครื่องดื่ม (2) ความต้องการจากอุตสาหกรรมต่อเนื่องโดยเฉพาะอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม (3) พฤติกรรมของผู้บริโภคตามวิถีชีวิตแบบใหม่ที่ใส่ใจสุขภาพมากขึ้นหลังการแพร่ระบาดของ COVID-19 ทำให้ความต้องการใช้กากน้ำตาลที่ได้จากกระบวนการผลิตน้ำตาลเพื่อผลิตแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อยังคงมีอยู่ต่อเนื่อง และ (4) มาตรการภาครัฐที่สนับสนุนการนำเอทานอลไปใช้เป็นส่วนผสมในน้ำมันแก๊สโซฮอล์ รวมทั้งความต้องการเอทานอล^17/ ที่เพิ่มขึ้นจากภาคขนส่งตามการฟื้นตัวของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ การเร่งลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน และการเดินทางของนักท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม ผลจากมาตรการควบคุมความหวานสำหรับเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของน้ำตาลยังเป็นข้อจำกัดให้อัตราการขยายตัวของตลาดในประเทศยังไม่สูงนัก

• ปริมาณส่งออกน้ำตาลและกากน้ำตาลในปี 2567 คาดว่าจะหดตัวเฉลี่ยที่ -25% ถึง -30% อยู่ที่ 4.8-5.1 ล้านตัน จากปัญหาการขาดแคลนวัตถุดิบอ้อยที่ได้รับผลกระทบจากภาวะเอลนีโญ ประกอบกับการสำรองเพื่อรองรับความต้องการภายในประเทศจากอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่มตามจำนวนนักท่องเที่ยวที่ทยอยเดินทางเข้าประเทศมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ปริมาณส่งออกน้ำตาลและกากน้ำตาลในปี 2568-2569 จะอยู่ที่ 6.7-7.5 ล้านตันต่อปี เพิ่มขึ้น 15.0-20.0% ต่อปี  โดยมีแรงหนุนจาก (1) การคลี่คลายของปัญหาขาดแคลนวัตถุดิบอ้อยจากสภาพอากาศที่เอื้ออำนวยและการขยายพื้นที่เพาะปลูก ทำให้สามารถผลิตน้ำตาลเพื่อส่งมอบให้กับคู่ค้าได้มากขึ้น (2) ความต้องการจากอุตสาหกรรมที่เกี่ยวเนื่องในประเทศคู่ค้าทยอยฟื้นตัวตามภาวะเศรษฐกิจ (3) อินเดียซึ่งเป็นคู่แข่งรายใหญ่มีแนวโน้มลดการส่งออกจากความกังวลผลผลิตไม่เพียงพอต่อการบริโภคในประเทศ อีกทั้งยังต้องนำอ้อยไปผลิตเอทานอลมากขึ้นตามนโยบายส่งเสริมการใช้เอทานอล และ (4) ความคืบหน้าของความตกลงการค้า (FTA)^18/ เอื้อต่อการขยายช่องทางตลาดส่งออก อย่างไรก็ตาม ตลาดส่งออกน้ำตาลของไทยอาจจะยังเผชิญการแข่งขันที่รุนแรงจากบราซิลที่หันมาผลิตน้ำตาลแทนเอทานอลเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นจากการฟื้นตัวของอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่มทั้งในประเทศและตลาดโลก 

  

​ประเด็นท้าทายของอุตสาหกรรมน้ำตาลในระยะข้างหน้า ได้แก่ (1) ปัญหาด้านต้นทุนการผลิตที่สูงกว่าราคาอ้อย โดยเฉพาะต้นทุนการตัดอ้อยสด และค่าแรงงานสูงจากปัญหาการขาดแคลนแรงงาน (2) อุปทานวัตถุดิบภายในประเทศลดลงเนื่องจากเกษตรกรหันไปปลูกพืชชนิดอื่นที่มีราคาสูง เก็บเกี่ยวง่าย และทนต่อสภาพอากาศและโรคมากกว่าอ้อย ส่งผลให้โรงงานน้ำตาลมีกำลังการผลิตส่วนเกินที่สูง (3) ความต้องการบริโภคน้ำตาลมีแนวโน้มเติบโตอย่างจำกัด ผลจากกระแสรักษ์สุขภาพทั่วโลกและการปรับขึ้นภาษีความหวานในเครื่องดื่ม ในหลายประเทศรวมถึงไทย ทำให้ความต้องการใช้น้ำตาลในอุตสาหกรรมเครื่องดื่มลดลง (4) ความไม่แน่นอนของกฏระเบียบภาครัฐ อาทิ 1) มาตรการแก้ไขปัญหาอ้อยไฟไหม้ ซึ่งกำหนดให้โรงงานน้ำตาลลดสัดส่วนการรับอ้อยไฟไหม้เข้าหีบเหลือเพียง 0-5% แต่ปัจจุบันปี 2566/67 ยังพบสัดส่วนอ้อยไฟไหม้เฉลี่ยที่ระดับ 29.6%^19/ ซึ่งมีทั้งมาตรการแก้ไขปัญหาทั้งการปรับที่เป็นตัวเงินและไม่ใช่ตัวเงิน (มาตรการทางกฎหมาย) และ 2) พรบ. อ้อยและน้ำตาลทรายที่อยู่ระหว่างการแก้ไขปรับปรุง (ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2565) โดยชาวไร่อ้อยได้เสนอ “กากอ้อย” ตามคำนิยามของ “ผลพลอยได้” ซึ่งจะกระทบต่อการคำนวณส่วนแบ่งผลประโยชน์^20/ และรายได้ของโรงงานน้ำตาล เนื่องจากโรงงานต้องปันรายได้บางส่วนจากการจำหน่ายผลพลอยได้ให้เกษตรกรจากเดิมที่เคยรับเต็มจำนวน ซึ่งปัจจุบันยังอยู่ระหว่างข้อพิพาททางกฎหมาย^21/

แนวทางการปรับตัวของอุตสาหกรรมน้ำตาลในระยะถัดไป

• มุ่งเน้นการสร้างความมั่นคงด้านอุปทาน โดยเน้นการร่วมกลุ่มของเกษตรกรภายใต้เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน SDGs^22/ ด้านน้ำและสิ่งแวดล้อม การบริหารจัดการต้นทุนเพื่อให้มีการประหยัดต่อขนาด (Economies of Scales) การสนับสนุนเทคโนโลยีทั้งจากภาครัฐและโรงงานน้ำตาล การสนับสนุนระบบชลประทานเพื่อลดความเสี่ยงจากการขาดแคลนวัตถุดิบอ้อยในอนาคต รวมถึงการนำ BCG Model^23/ มาส่งเสริมและช่วยเหลือภาคอุตสาหกรรมตลอดทั้งห่วงโซ่อุปทาน เพื่อให้เกษตรกรมีผลกำไรเพิ่มขึ้นพร้อมกับสร้างความมั่นคงด้านวัตถุดิบในภาคการผลิตน้ำตาล

• กระแสรักษ์โลกและ ESG (Environmental, Social, Governance) โดยปรับตัวภายใต้เป้าหมายทางยุทธศาสตร์ของทั้งหน่วยงานภาครัฐและเอกชนที่มุ่งสู่การลดมลพิษโดยเฉพาะทางอากาศจากอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลผ่านนโยบายและเครื่องมือต่างๆ  อาทิ การสร้างอุตสาหกรรมสีเขียวที่มุ่งสู่ความเป็นกลางทางคาร์บอน (Carbon Neutrality) ด้วยการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีบริหารจัดการในไร่อ้อยอย่างครบวงจร (Smart Farming) ตั้งแต่การเริ่มเพาะปลูกจนถึงการขนส่งอ้อยเข้าโรงงาน การนำเครื่องจักรกลเกษตรมาใช้ทดแทนแรงงาน การรับซื้อใบอ้อยเพื่อลดการเผาอ้อย การสนับสนุนและส่งเสริมให้ความรู้แก่เกษตรกรในการตัดอ้อยสดเพื่อเพิ่มคุณภาพน้ำตาลในอ้อย (C.C.S.) การกำหนดนโยบายการรับซื้ออ้อยสดและพลักดันมาตรการแก้ไขปัญหาอ้อยไฟไหม้

​1/ น้ำตาลพบได้ทั่วไปในเนื้อเยื่อของพืช โดยเฉพาะอ้อยและหัวบีทซึ่งมีปริมาณน้ำตาลเข้มข้นเพียงพอที่จะผลิตเป็นน้ำตาลในเชิงพาณิชย์
2/ พิจารณาเฉพาะน้ำตาลทราย (Sugar)
3/ ได้จากกระบวนการเคี่ยวน้ำตาล เป็นของเหลวเหนียวข้นสีน้ำตาลเข้ม ใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตเอทานอล (ผสมแก๊สโซฮอล์) หรืออุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม อาทิ แอลกอฮอล์ ยีสต์ ผงชูรส อาหารสัตว์ น้ำส้มสายชู และซอสปรุงรส
4/ ได้จากกระบวนการหีบอ้อย เป็นเชื้อเพลิงหลักในการผลิตไฟฟ้าชีวมวล บรรจุภัณฑ์ เครื่องใช้จากชานอ้อย กระดาษไม้อัด (Fiber board) ผลิตภัณฑ์ปาร์ติเคิลบอร์ด (Particle board) ไม้เคลือบเมลามีน ไม้เอ็มดีเอฟ (MDF board) ไม้ซิงโครนัส ไม้แลคเกอร์ไฮกรอส และเซลลูโลสบริสุทธิ์
5/ ได้จากการกรองน้ำอ้อย โดยกากหม้อกรองมีสารอาหาร และแร่ธาตุต่างๆ ที่นิยมใช้ทำปุ๋ย อาหารสัตว์ และก๊าซชีวภาพ
6/ นิยมใช้ในการผลิตปุ๋ยชีวภาพ และอาหารสัตว์
7/ ถูกใช้ในการขับเคลื่อนเครื่องจักร และผลิตไฟฟ้าสำหรับใช้ในโรงงาน
8/ ราชกิจจานุเบกษา ณ 17 สิงหาคม 2558 กำหนดให้โรงงานน้ำตาลต้องมีระยะห่างระหว่างกันไม่น้อยกว่า 50 กิโลเมตร จากเดิม 80 กิโลเมตร
9/ ไม่รวมการนำเข้าน้ำตาลทรายดิบที่นำไปผลิตเป็นน้ำตาลทรายขาว และสต็อกน้ำตาลทรายดิบในประเทศ
10/ ในปี 2566 การผลิตเอทานอลจากน้ำอ้อยและกากน้ำตาล มีกำลังการผลิตติดตั้ง 3.43 ล้านลิตรต่อวัน (ไม่รวมโรงงานที่ใช้วัตถุดิบได้ทั้งมันเส้น
และกากน้ำตาลอีก 1.05 ล้านลิตรต่อวัน) มีความต้องการกากน้ำตาลมากกว่าปีละ 3.3 ล้านตัน (-3.8%) และน้ำอ้อย 1.0 ล้านตัน (+12.5%)
11/ การผลิตพลังงานไฟฟ้าจากชานอ้อย ส่วนใหญ่ใช้ภายในโรงงานน้ำตาลและจำหน่ายในพื้นที่ใกล้เคียง
12/ ปี 2566 อินเดียเผชิญอากาศที่ร้อนจัด ฝนขาดช่วงในฤดูมรสุม และปัญหาอัตราเงินเฟ้อด้านอาหาร
13/ มาจากคำว่า Commercial Cane Sugar เป็นระบบการคิดคุณภาพของอ้อย โดยจะสะท้อนถึงปริมาณของน้ำตาลที่มีอยู่ในอ้อยที่สามารถหีบสกัดออกมาเป็นน้ำตาลทรายขาวบริสุทธิ์ ดังนั้นถ้าปริมาณค่า C.C.S. ที่สูงจะบ่งบอกถึงคุณภาพของอ้อยที่ผ่านกระบวนการผลิตแล้วจะได้น้ำตาลทรายขาวบริสุทธิ์ในสัดส่วนที่สูงขึ้นตาม อาทิ อ้อย 10 C.C.S. จะได้น้ำตาลทรายขาวบริสุทธิ์ 10% ดังนั้น อ้อย 1 ตัน หรือ 1,000 กิโลกรัม จะได้น้ำตาลทรายขาวบริสุทธิ์ 100 กิโลกรัม
14/ อ้างอิงจากคณะกรรมการอ้อย (กอ.) และสำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร
15/ มาตรการปรับเพิ่มภาษีแบบขั้นบันไดสำหรับเครื่องดื่มที่มีน้ำตาล 6 กรัมขึ้นไปต่อ 100 มิลลิลิตร โดยปัจจุบันอัตราการเก็บภาษีความหวานอยู่ในระยะที่ 3 (1 เมษายน 2566 - 31 มีนาคม 2568) ถูกจัดเก็บอยู่ 5 ระดับ (1) ค่าความหวาน 0-6 กรัมต่อ 100 มล.ไม่ต้องเสียภาษี (2) ค่าความหวาน 6-8 กรัมต่อ 100 มล. เสียภาษี 30 สตางค์ต่อลิตร (3) ค่าความหวาน 8-10 กรัมต่อ 100 มล. เสียภาษี 1 บาทต่อลิตร (4) ค่าความหวาน 10-14 กรัมต่อ 100 มล.เสียภาษี 3 บาทต่อลิตร และ (5) ค่าความหวาน 14-18 กรัมต่อ 100 มล. เสียภาษี 5 บาทต่อลิตร หลังจากนั้นรัฐจะพิจารณาทบทวนและปรับขึ้นภาษีความหวานระยะที่ 4 คือวันที่ 1 เมษายน 2568 เป็นต้นไป การเก็บภาษีความหวานทำให้ผู้ผลิตเครื่องดื่มปรับสูตรเครื่องดื่มให้มีน้ำตาลน้อยลง
16/ National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) คาดว่าในช่วงเดือนกรกฎาคม - กันยายน 2567 จะมีโอกาสเกินกว่า 50% ที่โลกจะเริ่มเข้าสู่ปรากฎการณ์ La Nina (ฝนตกมากกว่าค่าเฉลี่ย) (ที่มา Weekly ENSO Evolution, Status, and Prediction Presentation, NOAA, 10 June 2024)
17/ วิจัยกรุงศรีคาดว่าปี 2567-2569 ปริมาณความต้องการใช้เอทานอลมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 2.0-2.5% ต่อปี ที่ระดับ 3.0-3.8 ล้านลิตร/วัน แรงหนุนจาก (1) การฟื้นตัวอย่างค่อยเป็นค่อยไปของเศรษฐกิจไทยที่ขยายตัวเฉลี่ยในช่วง 2.5-3.5% ต่อปี (2) จำนวนยานยนต์สะสมที่ใช้น้ำมันแก๊สโซฮอล์มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 2.5-3.5% ต่อปี (3) การเติบโตต่อเนื่องของการค้าออนไลน์ และ (4) รัฐบาลมีแผนส่งเสริมการใช้น้ำมันแก๊สโซฮอล์ E20 เป็นเบนซินเกรดพื้นฐาน
18/ กรมเจรจาการค้าระหว่างประเทศที่อยู่ระหว่างการเจรจา อาทิ ไทย-ปากีสถาน ไทย-ตุรเคีย ไทย-ศรีลังกา ไทย-EFTA (สมาคมการค้าเสรีแห่งยุโรป ได้แก่ ไอซ์แลนด์ ลิกเตนสไตน์ นอร์เวย์
และสวิตเซอร์แลนด์) อาเซียน-แคนาดา และแผนเจรจาในอนาคต ได้แก่ ไทย-EU ซึ่งหลายประเทศเป็นผู้นำเข้าน้ำตาลรายใหญ่ของโลก
19/ คณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทรายมีมติขอรับการจัดสรรงบประมาณช่วยเหลือเกษตรกรผู้ปลูกอ้อยที่สนับสนุนนโยบายรัฐบาลเพื่อแก้ไขปัญหามลพิษฝุ่น PM2.5 ใน 2 รูปแบบ คือ (1) รูปแบบตัวเงินแก่เกษตรกรที่ไม่มีการเผาอ้อย (In Cash) และ (2) รูปแบบการบริหารจัดการไร่อ้อยและตัดอ้อยด้วยเทคโนโลยีเกษตรอุตสาหกรรม (In Kind) โดยดำเนินการตาม 5 มาตรการ ได้แก่ (1) มาตรการส่งเสริมสินเชื่อเพื่อแก้ไขปัญหาด้านสิ่งแวดล้อม (2) มาตรการด้านเครื่องจักรกลการเกษตร (3) มาตรการทางกฎหมาย (4) หักเงินค่าอ้อยที่ถูกลักลอบเผา อ้อยยอดยาว และอ้อยที่มีกาบใบ และ (5) จัดสรรปริมาณอ้อยและปริมาณน้ำตาลทรายให้โรงงานน้ำตาลผลิตให้สอดคล้องกับแนวทางในการแก้ปัญหาการลักลอบเผาเพื่อลดฝุ่นพิษ PM 2.5 ที่เกิดจากอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทราย
20/ ระบบแบ่งปันผลประโยชน์ (Revenue sharing) หรือ “ระบบ 70:30” เป็นการจัดสรรรายได้สุทธิจากการจำหน่ายน้ำตาลทั้งตลาดในประเทศและตลาดส่งออกให้แก่ชาวไร่อ้อย (ผลตอบแทนจากราคาอ้อย) สัดส่วน 70% และโรงงานน้ำตาล (ผลตอบแทนการผลิต) สัดส่วน 30% ปัจจุบันอัตราส่วนดังกล่าวยังคงยึดตามคำนิยามใน พรบ. อ้อยและน้ำตาลทราย พ.ศ. 2527
21/ คณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทรายผลักดันร่างแก้ไขผ่านขั้นตอนออกประกาศในราชกิจจานุเบกษามีผลใช้บังคับไปตั้งแต่วันที่ 24 ธันวาคม 2565 ทำให้โรงงานน้ำตาลตัดสินใจยื่นเรื่องฟ้องต่อศาลปกครองโดยมอบอำนาจให้ บริษัท ไทยซูการ์ มิลเลอร์ เป็นผู้ฟ้อง
22/ เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals : SDGs) 17 เป้าหมาย ประกอบไปด้วย 169 เป้าหมายย่อย (SDG Targets) ที่มีความเป็นสากล เชื่อมโยงและเกื้อหนุนกันและกำหนดให้มี 247 ตัวชี้วัด เพื่อใช้ติดตามและประเมินความก้าวหน้าของการพัฒนา โดยสามารถจัดกลุ่ม SDGs ตามปัจจัยที่เชื่อมโยงกันใน 5 มิติ (5P) ได้แก่ (1) การพัฒนาคน (People) ให้ความสำคัญกับการขจัดปัญหาความยากจนและความหิวโหย และลดความเหลื่อมล้ำในสังคม (2) สิ่งแวดล้อม (Planet) ให้ความสำคัญกับการปกป้องและรักษาทรัพยากรธรรมชาติและสภาพภูมิอากาศเพื่อประชากรโลกรุ่นต่อไป (3) เศรษฐกิจและความมั่งคั่ง (Prosperity) ส่งเสริมให้ประชาชนมีความเป็นอยู่ที่ดีและสอดคล้องกับธรรมชาติ (4) สันติภาพและความยุติธรรม (Peace) ยึดหลักการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ มีสังคมที่สงบสุข และไม่แบ่งแยก และ (5) ความเป็นหุ้นส่วนการพัฒนา (Partnership) ความร่วมมือของทุกภาคส่วนในการขับเคลื่อนวาระการพัฒนาที่ยั่งยืน (ที่มา : สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ)
23/ BCG Model ประกอบด้วย 3 เศรษฐกิจหลัก คือ B : Bio Economy ระบบเศรษฐกิจชีวภาพ มุ่งเน้นการใช้ทรัพยากรชีวภาพอย่างคุ้มค่า อาทิ เพิ่มผลผลิต สร้างมูลค่าเพิ่ม เน้นความหลากหลายทางชีวภาพ เชื่อมโยงกับ C : Circular Economy ระบบเศรษฐกิจหมุนเวียน ที่คำนึงถึงการนำวัสดุต่างๆ กลับมาใช้ประโยชน์ให้มากที่สุด อาทิ การใช้ผลิตภัณฑ์เต็มวงจรชีวิต การหมุนเวียนนำกลับมาใช้ใหม่ และทั้ง 2 เศรษฐกิจนี้อยู่ภายใต้ G : Green Economy ระบบเศรษฐกิจสีเขียว ซึ่งมุ่งแก้ไขปัญหามลพิษ เพื่อลดผลกระทบต่อโลกอย่างยั่งยืน (ที่มา : สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ)